Op één of andere bijzonder eigenaardige manier had ik tijdens de overgang liggen ronken in mijn bedje
alsook alles van het spektakel gemist ...
In lang vervlogen tijden maakte mijn moeder me erop attent dat er wat op til was, ongetwijfeld omdat ik het ook jaren aan een stuk in een soort van nonchalance telkens weer vergat & zomaar aan me voorbij liet gaan.
Samen met mijn grijsheid was ik ook wijzer geworden, althans dat was toch wat ik zelf graag wilde geloven en dusdanig ook geloofde.
Ik was nu oud en grijs genoeg geworden om de wijzers van de klok zelf te ontcijferen.
Ik hield bijzonder veel van winter!
Some like it hot / I like it"cool"
Omringd door een Belgisch klimaat vroeg ik me soms af wanneer winter daadwerkelijk zou beginnen ... soms kabbelde die gewoon maar wat aan, maar dit jaar had ie echt wel gekke bokkensprongen gemaakt. Ongetwijfeld begonnen met wat vrieskou, maar tijdens de kerst had de boom nooit zo groen geweest als dat hij nu had geschitterd, ergens was zelfs terrasjesweer opgedoken om daarna weer een diepe sprong te maken in mintemperaturen.
Als je een weercurve zou trekken van afgelopen maanden dan zouden er diepe dalen zijn, alsook hoge pieken & die ups & downs volgden elkaar in sneltreintempo op. Ik probeerde die vaart te volgen, maar raakte meer dan eens de draad weer kwijt. Soms trokken mijn tenen ijsklompjes omdat ik te licht gekleed met mijn fietske naar het werk vertrok, waarop ik me de dag nadien goed induffelde en geen lucht meer kreeg omdat ik in een hip en een wip nat stond in het zweet .... de temperaturen hadden datzelfde wipje genomen en bijna doen geloven dat het volop zomer was.
Ik vroeg me af of die sterke fluctuaties me hadden uitgeput en het daarom voelde alsof ik in een vermoeidheidsdip zat.
Ik moet ongetwijfeld ergens de draad zijn kwijtgeraakt, want ik wist niet meer of ik nu moest klinken op de winter of op de zomer.
ZOMER(fi)µµRe
Ik was écht moe, doodmoe. Zelfs in die mate dat ik hier en daar een activiteitje in een sportclub skipte - het was niet bij de rope skipping. Ik keek uit naar vakantie of kon zelfs al genoegen nemen met een lang weekend, want daarvan zaten er wel een paar in de pipeline ... maar de realiteit maakte dat er net nu een 'verkort' weekendje voor de deur stond.
In de voorbereiding van slaaptekort of slaap inhalen was ik op vrijdagavond niet weggevlucht naar de turnclub, had ik 's zaterdags onverwacht verrassend eindelijk eens uitgeslapen en me daarna vooral koest gehouden en was ik op diezelfde zaterdag 's avonds laat vooral lui in de zetel gaan hangen.
Zappen had me geen windeieren geleverd, het herinnerde me eraan dat ik in 2021 heel bewust lang geen TV meer had kunnen kijken. Er waren zoveel leuke dingen die je kon doen zonder je blind te staren op het scherm in de hoek van je huiskamer. Om die reden was ik gisteravond beginnen zappen naar muziekjes
Zo had ik me eerst laten meeslepen tijdens Black Hole Sun van Soundgarden, de fantastisch muzikale intro en de clip die daarbij hoorde, daar kon ik echt niet genoeg van krijgen
de crazy sound en de flitsende beelden in de video waren meteen daarna uitgefade terwijl ik me liet verleiden door een andere muse. Muse ..... dat was écht een fantastische band. Sjiek rockgehalte, met een zeer eigenzinnige toets. Terwijl ik wegdommelde richting lente en Matthews stem mijn oorschelpen liet strelen flitsten herinneringen aan winterse beelden door mijn hersenpan. Meteen weer opgewarmd. Ooit stond Matthew met zijn band in bontmutsen en moonboots te rocken op een podium neergeplant tussen Oostenrijkse bergen. Mooier kon een sound off music niet klinken. We waren niet echt blijven hangen tijdens het optreden, misschien een gemiste kans, maar afdalen op verlaten pistes omdat anderen elders een feestje bouwden was ongetwijfeld een unicum - ook al kon mijn afwezigheid op het concert te verklaren zijn door het feit dat niemand uit het gezelschap ooit al van Muse gehoord had.
Niemand / nog nooit??????? Nee écht niemand // écht nog nooit..
Met een schat aan Muse CD's op het schavotje van mijn muziekrek had ik dat niet echt begrepen.
Later had ik pas beseft dat ik ook nog wel andere weetjes niet begrepen had. Zonder afbreuk te willen doen aan zingende meisjes, had ik eerlijkheidshalve nooit begrepen waarom iemand van middelbare leeftijd (dan bedoel ik al een gezellige 50+ size), die geen kinderen had en ook nooit echt die wens gekoesterd had & bovendien, buiten voor zichzelf, eigenlijk nooit tijd had, toch teksten van 3 zingende meisjes probleemloos kon meezingen en er zelfs kon op dansen.
Misschien een kwestie van juist tijdsbesef.
Met het licht op halfgroen en het spel gespeeld zwijmelde ik met Muse op de achtergrond mijn bedje in. Het uur deed wat het te doen had en ik kuste mijn pollekes dat ik op zondag weer lekker uitsliep.
Dat schoonheidsslaapke had ik duidelijk nodig gehad. Het uur ten spijt was het zelfs bijna middagpauze bij het ontwaken.
's Avonds ging ik weer lekker zappen en belandde bij National Geographics, zag een waanzinnige documentaire over bergen, lawines, gevaren en droomde van heel veel winter, zalige landschappen en voorzichtigheid.
Het klokje had die nacht een slagje minder geslagen.
Toen ik verslag uitbracht van de overgang, de wissel in tijd - uur dat winter achter zich laat en zomer omarmt, merkte ik op dat ik bij het intikken van 26032023 02:00 meteen werd doorverwezen naar 26032023 03:00 - iemand had aan mijn nachtrust geknabbeld zonder dat ik er iets van gemerkt had.
Als toemaatje, een kleine voorspelling
Op maandagochtend fiets ik met een uitgerust gevoel de lente tegemoet ...